In het ontwerp is de verhoging opgevat als een ruime plek voor de vleugel, zangkoren en muziekensembles. De dientafel maakt in een vloeiende beweging onderdeel uit van de verhoging waardoor het geheel als een element leesbaar is. De afstand tussen de spreker en de gemeente is hierdoor verkleint waardoor intimiteit en gemeenschappelijkheid wordt gecreëerd. De achterwand bestaat uit een dubbele wand waar openingen uit zijn gehaald. Deze openingen laten licht naar binnen maar genereren geen uitzicht. De terug liggende vlakken worden aangelicht door gekleurd licht waardoor een idee van ‘glas in lood’ ontstaat. Tevens zijn de bijzalen, de keuken en een ontmoetingsruimte ingericht.